Właśnie janczarom ottomańscy władcy Turcji w dużej mierze zawdzięczali swoją potęgę i rozpiętość terytorialną własnego państwa. Jednak w XIX wieku ich dawna potęga była już pieśnią przeszłości. Na domiar zlego stali oni na drodze reform mających unowocześnić państwo. Pośrednią przyczyną kresu egzystencji korpusu janczarów była korupcja w ich szeregach.