Nawigacja

Badania opinii społecznej

Unikanie wymierzania kar za korupcję

W kwietniu Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju wydała dokument, w którym wykazała, jak niewiele krajów członkowskich podejmuje kroki zmierzające do karania winnych korupcji.

Raport OECD o stosowaniu Konwencji o zwalczaniu przekupstwa zagranicznych funkcjonariuszy publicznych w międzynarodowych transakcjach handlowych wskazuje, że w 2010 roku tylko 5 spośród 38 krajów, które deklarują chęć walki z tym rodzajem korupcji, podjęło się ukarania winnych. Prym w tej konkurencji wiodą Stany Zjednoczone i Niemcy.


Jak czytamy w opracowaniu, zarówno osoby  jak i przedsiębiorstwa mogą zostać postawione w stan oskarżenia nawet wówczas, jeśli to podmioty trzecie są uwikłane w korupcyjną transakcję, np. w przypadku, kiedy beneficjentem łapówki jest członek rodziny lub inna osoba czy podmiot związany z zagranicznym urzędnikiem.

Przestępstwo korupcji na mocy Konwencji występuje także w przypadku tolerowania go w danym kraju. Co więcej, Konwencja wyklucza odliczanie od podatku środków przeznaczonych na łapówki w kontaktach z zagranicznymi kontrahentami.

 

Statystyki przywoływane w Raporcie OECD są następujące:

 

  • w ciągu 10 lat obowiązywania Konwencji zarzuty postawiono 290 podmiotom (osobom fizycznym i przedsiębiorstwom);
  • 40 spośród tych osób otrzymało wyrok pozbawienia wolności;
  • w minionym roku USA ukarały osiem osób i 11 firm, Niemcy nałożyły karę na 3 osoby, Wielka Brytania na dwie, a Włochy i Francja na jedną osobę;
  • obecnie toczy się 260 śledztw w sprawie przekupstwa zagranicznego urzędnika.


Antykorupcyjna Konwencja OECD jest pierwszym i jedynym międzynarodowym instrumentem skupiającym się na "podażowej stronie" w ramach transakcji korupcyjnej, to znaczy osobie, bądź podmiocie, który oferuje, obiecuje, bądź wręcza łapówkę. Konwencja zobowiązuje państwa sygnatariuszy Konwencji do penalizacji przekupstwa zagranicznych funkcjonariuszy publicznych. Zaś przestępstwo przekupstwa zagranicznego funkcjonariusza publicznego zdefiniowano w Konwencji jako "umyślne proponowanie, obiecywanie lub dawanie przez jakąkolwiek osobę jakiejkolwiek nienależnej korzyści majątkowej lub innej korzyści zagranicznemu funkcjonariuszowi publicznemu, zarówno bezpośrednio, jak i poprzez pośredników, dla takiego funkcjonariusza lub dla osoby trzeciej, w celu skłonienia tego funkcjonariusza do działania lub powstrzymania się od działania w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, w celu otrzymania lub utrzymania możliwości prowadzenia działalności gospodarczej lub zapewnienia sobie innej nienależnej korzyści w prowadzeniu międzynarodowej działalności gospodarczej"[1].

Podpisanie Konwencji było momentem przełomowym w walce z międzynarodową korupcją, reprezentującym wspólne zobowiązanie rządów wiodących uprzemysłowionych państw, prowadzących interesy z zagranicznymi inwestorami. Konwencja weszła w życie w 1999 roku i obecnie posiada 38 sygnatariuszy. Jej 38 państwem stroną jest Izrael, który przyjął Konwencję 11 marca 2009 roku.

25 maja tego roku antykorupcyjną konwencję OECD podpisała Rosja.

Zobacz Raport OECD

 

 

Źródła:
http://www.rai-see.org/news/world/1375-oecd-only-five-of-38-signatories-punished-bribery-in-2010.html
http://www.oecd.org/dataoecd/7/15/47628703.pdf
http://antykorupcja.edu.pl/index.php?mnu=64&id=2663



[1] Art. 1 pkt 1 Konwencji o zwalczaniu przekupstwa zagranicznych funkcjonariuszy publicznych w międzynarodowych transakcjach handlowych, sporządzona w Paryżu dnia 17 grudnia 1997 r. (Dz. U. 01.23.264)
 

 

 

do góry